دریافت

*وظیفه ما برای نزدیک شدن ظهور چیست؟

(رمز ظهور امام زمان (عج) چیست؟)

ظهور امام زمان (عج) وابسته به شرایط و مصالح خاصی است ، ولی آنچه که مربوط به شیعیان حضرت میشود مراحل زیر است :

مرحلۀ اول : خود سازی و تزکیه نفس : باید خود را اصلاح نموده و با شرایط حکومت و عصر ظهور حضرت وفق دهیم و این کار با انجام واجبات و ترک محرمات و همچنین در حد توان انجام مستحبات و دوری از مکروهات و مبارزه با هواهای نفسانی امکان پذیر است. زیرا که بین ما و امام زمانمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) گناهان ماست که جدایی انداخته و مانع فرج شده است پس باید با نفس اماره و شیاطین جنی و انسی مبارزه کنیم تا آمادگی ظهور ایشان را پیدا نمائیم. حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه در یکی از نامه های خود به شیخ مفید خطاب به شیعیان خود فرمودند: در برابر فتنه ها و امتحاناتی که پیش میآید و البته عده ای در این آزمایشها هلاک میشوند ، مقاومت کنید و البته همۀ اینها از نشانه های حرکت و قیام ماست. اوامر و نواهی ما را ترک نکنید و بدانید با اینکه کفار و مشرکان از دین خدا کراهت داشته و ناخشنودند ولی به هر حال خداوند نور خود را تمام خواهد کرد... پس سعی کنید اعمال و رفتار شما طوری باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانی که موجب نارضایتی ما را فراهم میکند بترسید و دوری نمایید. امر ظهور و قیام ما با اجازۀ خدا به طور ناگهانی میرسد و در آن موقع دیگر توبه فایده ای ندارد ، اطاعت نکردن از دستورات ما موجب میشود که انسانها بدون توبه از دنیا بروند و پشیمانی آنها دیگر سودی نخواهد داشت. (بنابراین با پاکی و دوری از گناه خود را برای ظهور ناگهانی ما آماده کنید).

پس اولاً برای عمل دقیق به واجبات و مستحبات انسان باید رسالۀ مرجع تقلید خودش ، رسالۀ حقوق امام سجاد(ع)، کتاب حلیة المتقین علامه مجلسی و دیگر کتب اخلاقی را بطور دقیق بخواند و به آنها عمل کند تا وظیفه خویش را به نحو احسن انجام داده و رضایت خداوند و امام زمان (ارواحنافداه) را جلب نماید. ثانیاً برای ترک محرمات و مکروهات انسان باید علاوه بر خواندن رسالۀ مرجع تقلیدش ، کتاب گناهان کبیره شهید دستغیب و دیگر کتب مرتبط ، گناهانی  را که در زیر آورده ایم ترک کند و از آنها نهایت اجتناب را بنماید تا خداوند و امام زمان (ارواحنافداه) از او راضی و خشنود باشند:

گناه کبیره : گناهانی است که در قرآن و روایات آمده و برای انجام دهنده آنها وعده عذاب تعیین شده است و بر هر فرد مسلمان واجب است که از آنها دوری کند. گناهانی که کبیره بودن آنها قطعی است :

1. شرک به خداوند ( بزرگترین گناه).

2. یأس و ناامیدی از رحمت الهی ( دومین گناه بزرگ پس از شرک).

3. قنوط و بدگمانی به خداوند ( مرحله ای که شدیدتر از ناامیدی است).

4. نترسیدن از قهر و عذاب پنهانی خداوند ( انسان همیشه باید بین خوف و رجا باشد).

5. آدم کشی و قتل.

6. عاق والدین شدن (آزرده ساختن و ناراحت کردن والدین را گویند ، چنین کسی آمرزیده شدنی نیست ، نماز و عباداتش قبول نمیشود و عمرش کم میشود و فقیر و بدبخت در دنیا و آخرت میگردد).

7. قطع رحم و پیوند با دوستان و آشنایان (مرگ را نزدیک میکند و رحمت را میبرد و این شخص از صراط نخواهد گذشت).

8. استفاده و خوردن مال یتیم به ناحق ( هم عقوبت دنیوی دارد و هم عقوبت اخروی).

9. رباخواری (جنگ با خداست و انجام دهنده آن همیشه در جهنم خواهد ماند).

10. زنا ( ارتباط نامشروع  و حرام جنسی زن و مرد با یکدیگر).

11. لواط ( همجنس بازی دومرد یا دوزن با یکدیگر).

12. قذف ( نسبت زنا یا لواط به کسی دادن بدون دلیل و شاهد قطعی).

13. شرابخواری و خوردن مایعات مست کننده ( امام باقر(ع): مادر گناهان است).

14. قمار بازی و شرط بندی در بازی و بازی با آلات قمار برای سرگرمی (بازی با آلات قمار چه برای شرط بندی و چه برای سرگرمی حرام است).

15. سرگرمی به آلات موسیقی و وسائل لهو و لعب.

16. آوازه خوانی ( کشیدن صدا و گردانیدن آواز در حلق که مناسب برای مجالس لهو و لعب و اهل معصیت باشد).

17. دروغ گفتن ( از بزرگترین گناهان و کلید بدیها) .

18. سوگند دروغ خوردن.

19. گواهی و شهادت دروغ دادن.

20. گواهی ندادن و کتمان شهادت.

21. پیمان شکنی و عهد شکستن.

22. خیانت در امانت.

23. دزدی و سرقت.

24. کم فروشی.

25. گرفتن و مصرف پولی که از راه رشوه به دست آمده.

26. حبس حقوق ( ندادن حق دیگران که بر عهده ماست).

27. فرار از جهاد و میدان جنگ.

28. تعرب بعد الهجرة ( قبل از یادگرفتن آنچه باید بفهمد ، به حالت نخستین از جهالت و بی اعتنایی به دیانت برگردد).

29. کمک به ستمگران.

30. یاری نکردن ستمدیدگان.

31. سحر و انجام دادن جادو برای تاثیر روی خود و دیگران.

32. اسراف و زیاده روی در مصرف.

33. کبر و غرور داشتن.

34. جنگ با مسلمان.

35. خوردن مردار و گوشت خوک.

36. ترک نماز عمداً.

37. خمس و زکات ندادن.

38. استخفاف به حج ( کوچک گرفتن و اهمیت ندادن حج).

39. ترک یکی از واجبات ( مانند روزه ، جهاد ، امربه معروف و نهی از منکر).

40. اصرار بر گناه.

41. کوچک  شمردن گناه.

42. حیف در وصیت ( ستم کردن درباره تمام یا بعضی از ورثه که از ارث محرومشان کند).

43. غیبت کردن.

44. نمیمه ( سخن چینی کردن ).

45. استهزاء به مومن و مسخره کردن او.

46. سب و طعن مومن ( نسبتهای زشت و ناروا به مومن دادن).

47. خوار و کوچک کردن مومن.

48. سرزنش کردن و رسوا نمودن مومن .

49. هجو مومن به شعر یا نثر ( عیب جویی و سخن نامربوط گفتن درباره مومن به زبان شعر یا نثر).

50. اذیت کردن و رنجاندن مومن.

51. همسایه آزاری.

52. مکر و نیرنگ و فریب دادن .

53. دو رویی و دو زبانی و نفاق.

54. احتکار کردن و نگهداری چیزهای ضروری به امید گران شدن.

55. حسد و حسادت داشتن به دیگران.

56. دشمنی کردن با مومن.

57. مساحقه ( رابطه نامشروع زنان با یکدیگر).

58. قیادت ( واسطه شدن و رسانیدن مرد و زنی برای زنا ، یا دومرد برای لواط یا دوزن).

59. دیاثت ( مردی که میداند زنش زنا میکند ولی مخالف اینکار زنش نباشد و جلوی او را نگیرد).

60. استمناء ( بیرون کردن منی از راه غیر طبیعی و غیر شرعی).

61. بدعت ( کار یا عمل جدیدی که بعد از رسول خدا (ص) پیدا شده و نه در قرآن آمده و نه در روایات و کار خرافی و غیر دینی که انجام آن بر خلاف اسلام است).

62. حکم و قضاوت ناحق ( حکم کردن بر خلاف مبانی دینی و شرع اسلام).

63. جنگ در ماه حرام ( شروع جنگ توسط مسلمین در 4 ماه ذیقعده ، ذی الحجه ، محرم ، رجب).

64. باز داشتن از راه خدا و جلوگیری کردن از ایمان آوردن دیگران به خدا و دین اسلام.

65. کفران نعمت و ناسپاسی و قدر ندانستن نعمتهای خدا.

66. فتنه ( آشوب کردن و ایجاد دو دستگی کردن بین مردم و سلب نمودن آسایش و آزادی و امنیت از فرد و جامعه ، دو نفر یا بیشتر را به جان هم انداختن و آزار و شکنجه دادن مردم).

67. فروختن اسلحه به کفار.

68. بهتان و تهمت زدن ( ذکر کردن عیبی برای شخص ، که آن شخص این عیب را نداشته باشد).

69. سوءظن و گمان بد بردن به دیگران.

70. ریا کاری و انجام اعمال برای غیر خدا.

71. هتک و بی احترامی به قرآن.

72. هتک و بی احترامی به کعبه.

73. هتک و بی احترامی به مساجد.

74. هتک و بی احترامی به مشاهد مشرفه و قبور 14 معصوم و خود پیامبران و امامان و دیگر بزرگان دینی.

75. هتک و بی احترامی به تربت حسینی و خاک کربلا.

76. تصرف در پولی که از راه کم فروشی حاصل شده.

77. تصرف در مالی که از راه قضاوت ناحق به دست آمده باشد.

78. گرفتن مزد برای زن و مردی که آواز مطرب و حرام می خواند.

79. اجرت گرفتن پول ، برای زنی که عمل زنا انجام میدهد.

80. خوردن مهریه زن و عدم پرداخت آن ، در صورت مطالبه او.

81. خوردن سهم خمس و زکات ، برای کسیکه مجاز به استفاده از آن نیست.

82. استفاده از اشیایی که پیدا شده ، در جایی که صاحبش معلوم است و شخص مجاز به استفاده از آن نیست.

83. خوردن مال دیگران ، بدون اذن صاحبانش.

84. استفاده از مالی که از فروش مشروبات الکلی و مست کننده ، به دست میآید.

85. درآمد و استفاده از راه خرید و فروش مواد مخدر و تخدیرکننده.

86. استفاده و تصرف در مالی که از طریق ربا به دست آمده است.

87. تصرف در مالی که از طریق فروش آلات قمار و لهو و لعب و نیز فروش انگور به کسیکه از آن شراب تولید میکند.

88. تصرف در مالی که از راه سحر و جادوگری و نیز از راه رمّالی و فال گیری به دست آمده است.

89. استفاده از مالی که از راه فروش کتابها و مجلات و فیلمهای گمراه کننده به وجود آمده است.

90. تصرف در مالی که از راه موسیقی حرام و مطرب به دست آمده است.

91. تصرف در مالی که از طریق قیادت و برقراری فحشا و عمل قبیح بین دو جنس مخالف یا دو هم جنس به دست آمده است.

92. استفاده از مالی که از راه جاسوسی یرای بیگانگان و نیز فروش اسلحه به کسانیکه با مسلمانان در حال جنگ هستند ، حاصل شده است.

93. تصرف و استفاده در مالی که از طریق فروش جنسهای تقلبی به دست میآید در حالیکه خریدار از آن اطلاع نداشته باشد.

 گناهان (محرمات) : به کارهایی گفته میشود که ارتکاب آن حرام بوده و عذاب الهی را به دنبال دارد و بر هر فرد مسلمان واجب است که از آنها دوری کند.

سایر گناهان (محرمات) :

1. خوردن و آشامیدن چیزی که نجس شده ، نجاسات ، استفراغ و غذاهای فاسد شده.

2. کشف عورت جایی که نگاه کننده ای که تشخیص میدهد ، باشد.

3. نگاه کردن به عورت دیگری هم جنس یا غیرهم جنس ( زن به زن یا مرد به مرد یا زن و مرد به یکدیگر بجز زن وشوهر).

4. رو به قبله یا پشت به قبله ادرار یا قضای حاجت نمودن.

5. توقف در مساجد در حال حیض یا نفاس یا جنابت.

6. لباس ابریشمی خالص و طلا پوشیدن ، هرچند انگشتری باشد نسبت به مردان.

7. تشبه مردان به زنان و زنان به مردان.

8. نظر کردن از روی ریبه و شهوت به دیگری ، خواه مرد باشد یا زن (بجز زن و شوهر).

9. نگاه کردن در نامه دیگری بدون رضایتش.

10. نگاه کردن در خانه دیگری بدون رضایتش.

11. نگه داری کتابها و مجلات گمراه کننده (از بین بردن آنها واجب است).

12. مجسمه سازی.

13. لمس کردن بدن بیگانه (تماس بدنی با نامحرم).

14. ستایش ستمگر مگر برای تقیه ، و به طور کلی مدح کسی که سزاوار مدح نیست و سرزنش کسیکه سزاوار سرزنش نیست.

15. توقف در مجلس معصیت و گناه.

16. استعمال ظروف طلا و نقره.

17. حاضر نشدن به نماز جماعت مسلمانان از روی اعراض و روگردانی (برخی از فقها کبیره میدانند).

18. محرماتی که در ابواب طهارت و نماز و صوم و رساله های عملیه ذکر شده ، باید ترک شود . چنانچه مسامحه کردن در انجام واجبات از وضو و غسلها و تیمم و واجبات نماز و روزه و حج و خمس و زکات حرام است.

19. محرماتی که در ابواب معاملات از خرید و فروش و اجاره و هبه و غصب و غیر آنها ذکر شده ، باید دانست و ترک کرد. تا جایی که اگر چیزی را از کسی بگیرد و صاحبش از روی حیا و ناچاری اجازه دهد ، تصرف در آن بر او حرام است ، زیرا در حکم غصب است. نیز باید دانست که غصب ، از گناهان مستمره است یعنی در هر لحظه که میتواند ، آن را به صاحبش برگرداند و رد نکند گناهی تازه بر اوست.

20. محرمات ابواب ازدواج و طلاق را باید دانست و ترک نمود.

21. محرمات در باب خوردن و آشامیدن نیز دانستن آنها ضروری است تا ترک شود.

22. آشکار کردن گناه.

23. ازدواج با محارم.

24. ازدواج با مشرکان.

25. ازدواج با زناکار.

26. استعمال مواد مخدر.

27. استفاده سادات از ذکات.

28. اشاعه فحشا و منکرات.

29. باطل کردن عمل خیر.

30. بازگشت از دین (ارتداد).

31. بیع (خرید و فروش) آلات لهو و لعب.

32. بی مهری به یتیم.

33. پذیرش حاکمیت کافران.

34. پذیرش ولایت از طرف ظالم.

35. تبذیر و تضییع مال (مصرف کردن مال در جایی که شایسته و سزاوار نیست و غیرمعقول است).

36. تجاوز جنسی به حیوان.

37. تجسس در کار دیگران.

38. تحریک شهوت.

39. تخریب مساجد.

40. عدم تبلیغ دین.

41. عدم آمادگی نظامی.

42. عدم تربیت مذهبی خانواده.

43. عدم بزرگ شمردن خداوند.

44. عدم اداره کردن امور سفیهان.

45. عدم اطاعت از ولی امر.

46. عدم پیکار در راه خدا.

47. عدم بیان حقایق دین.

48. عدم پایبندی به تعهدات.

49. عدم تسلیم در برابر حق.

50. عدم جنگ علیه ظالمان.

51. عدم پوشش و حجاب مناسب برای زنان و مردان.

52. عدم حفظ اسرار.

53. عدم حفظ حقوق ورثه.

54. عدم حمایت از مظلومان.

55. عدم پرستش خدا.

56. عدم داوری بر اساس قرآن.

57. عدم دفاع از مستضعفین.

58. عدم دفاع در مقابل ظلم.

59. عدم دفع فاسدان.

60. عدم دقت در غذا.

61. عدم رد امانت.

62. عدم سازش ناپذیری.

63. عدم عدالت و برابری.

64. عدم عدالت میان همسران.

65. عدم عدالت درباره دشمنان.

66. عدم عدالت در پیمانه و وزن.

67. عدم عدالت در مجازات.

68. عدم رعایت حریم ازدواج.

69. عدم رعایت عفت و پاکدامنی.

70. عدم قیام برای خدا.

71. عدم گزینش آخرت.

72. عدم مبارزه با فتنه گران.

73. عدم مجازات مفسد فی الارض.

74. عدم مجازات سارقان.

75. عدم محبت نسبت به اهلبیت(ع).

76. عدم مراقبت از ایمان خویش.

77. عدم نماز خواندن و ارتباط با خدا.

78. عدم وحدت و اتحاد.

79. عدم وفای به نذر.

80. عدم دفاع از مظلوم.

81. عدم شکر نعمت.

82. عدم بیزاری از دشمنان خدا.

83. عدم دوستی با دوستان خدا.

84. عدم توبه و استغفار.

85. عدم حج و زیارت خانه خدا.

86. عدم جواب سلام.

87. عدم ختنه کردن.

88. عدم حفظ نفس محترمه.

89. عدم دفاع از دین.

90. عدم دفاع از خود.

91. عدم دفن میت مسلمان.

92. عدم نابود کردن حیوانات موطوئه و خوردن گوشت آن (موطوئه : حیوان حلال گوشتی که انسان با وی نزدیکی کرده است).

93. عدم پرداخت زکات فطره.

94. عدم تقلید در فروع دین.

95. عدم سجده عزائم.

96. عدم خواندن نماز آیات.

97. عدم خواندن نماز قضا.

98. عدم خواندن نماز بر میت.

99. عدم بجا آوردن قضای روزه.

100. عدم پرداخت کفاره ترک روزه.

101. عدم تطهیر مسجد.

102. عدم اطاعت زن از شوهر.

103. عدم بیزاری از اهل بدعت.

104. عدم تعریف لقطه.

105. عدم اجرای تعذیرات توسط حکومت اسلامی.

106. عدم غسل میت.

107. عدم اقامه حدود الهی.

108. تشویق به گناه.

109. تشابه به دشمنان خدا.

110. تشبیب (ذکر زیباییهای زن مومنی که معروف و مشخص باشد و همچنین اظهار شدت محبت به او به وسیله شعر).

111. تصرف در حق دیگران.

112. تظاهر به گناه.

113. تعظیم پادشاه ستمگر.

114. تغییر ماه های حرام.

115. تقویت دشمنان.

116. توقف در مساجد و اماکن متبرکه در حال جنابت.

117. جاسوسی برای دشمنان.

118. جعل القاب زشت.

119. جعل نطفه در رحم نامحرم.

120. جلب توجه نامحرم.

121. جنایت بر مرده.

122. خودکشی و انتحار.

123. جنگ در مسجدالحرام.

124. چشم چرانی.

125. حبس الحقوق (ندادن بدهی بدهکاری که توانایی دارد بدهی اش را به طلبکارش بدهد).

126.  حضور در مجلس گناه.

127. خلوت با نامحرم.

128. خواندن نماز در حال مستی.

129. خودآرایی زن برای نامحرم.

130. خیانت به دیگران.

131. دشمنی با اهلبیت (ع).

132. دفاع از خائنان.

133. دوستی با کافران.

134. راهزنی (قطع الطریق).

135. رجوع در صدقه ( پس گرفتن پولی که صدقه بوده و به فقیر داده از او).

136. رضایت بر حرام.

137. رقص و پایکوبی.

138. روزه گرفتن در مسافرت.

139. روزه گرفتن در عید فطر و عید قربان.

140. روزه وصال (دو روز روزه گرفتن پشت سر هم بدون خوردن افطاری در روز اول و هردو روزه را به هم وصل کردن).

141. سقط جنین.

142. شاد شدن به گناه.

143. شفاعت در اجرای حدود (واسطه شدن برای بخشیدن فرد گناهکار).

144. شکستن سوگند.

145. شوخی با نامحرم.

146. صید لهوی (شخص از راه لهو و لعب و برای سرگرمی پرندگان یا حیوانات را شکار کند و بعد آنرا رها کند).

147. ضرر زدن به جسم.

148. ضرر زدن به دیگران.

149. ظلم و بیدادگری.

150. ِظهار (مردی به زن خود بگوید : تو نسبت به من به منزله مادرم هستی).

151. فاش کردن اسرار دیگران.

152. فتوا دادن بدون علم.

153. قبول قضاوت حکّام جور.

154. قتل جانداران.

155. قیاس در دین (علتی را برای حکمی از احکام الهی استنباط کنیم و بعد آن علت را در موضوعات دیگر سرایت دهیم و از آن حکم فقهی به دست آوریم).

156. کمک به ستمگران.

157. گمراه کردن مردم.

158. لباس شهرت (پوشیدن لباسی که سبب میشود آدمی در بین مردم انگشت نما و مشهور شود).

159. مس اسمای مقدس بدون طهارت.

160. مشارکت در قتل مسلمان.

161. مطالعه کتابهای ضلال و منحرف کننده.

162. معاونت بر گناه.

163. معالجه با شیء حرام (مثلاً خوردن گوشت خوک برای معالجه).

164. مقابله با حکومت اسلامی.

165. ممانعت از خیر.

166. منت گذاری.

167. نبش قبر.

168. نمازگزاردن بر منافق.

169. ورود سرزده به منازل دیگران.

170. خوردن گوشت درندگان مانند شیر و ...

171. پذیرفتن پست و مسئولیت اجتماعی بدون داشتن صلاحیت لازم.

172. تسخیر موجودات غیبی مانند جن ، فرشته و... برای اذیت کردن آنها و یا اسرار مردم را از آنها گرفتن.

173. آشامیدن آب انگوری که به وسیله حرارت جوشیده شده و هنوز دوسوم آن بخار نشده.

174. بیرون رفتن زن دائمی از منزل بدون اجازه شوهر ، مگر برای امری واجب.

175. رعایت نکردن شخص نسبت به فتواهای مرجع تقلیدش.

176. رعایت نکردن مسائل مهم همسرداری و زناشویی توسط زنان و مردان متاهل.

177. خوردن گوشت پرندگانی که همیشه یا بیشتر وقتها با بالهای باز و بدون پر زدن پرواز میکنند.

178. خوردن گوشت پرندگانی که دارای چنگال هستند ، مانند باز ، عقاب ، شاهین و ...

179. تراشیدن ریش با تیغ یا از ته زدن به گونه ای که پوست صورت پیدا شود (نظر مراجع تقلید در این باره اختلافی است).

180. توصیف غیرواقعی و دروغین زن در مقابل خواستگار ، به گونه ای که خواستگار فریب بخورد.

181. عمل بر خلاف قوانینی که در جامعه اسلامی تدوین میشود و مستقیم یا غیر مستقیم زیر نظر ولی فقیه میگذرد و مورد تایید قرار میگیرد.

182. خوردن میته یعنی گوشت حیوانی که تذکیه شرعی نشده است یا به نام غیر خدا سر بریده شود مگر در حالت اضطرار.

183. هتک و بی احترامی به مسلمان ، مثل دفن او در قبرستان کافران.

184. استغفار برای مشرکان.

185. خوراندن شراب و نجاسات به اطفال و دیگران.

186. خوردن تخم پرندگان حرام گوشت.

187. خوردن گوشت حیوانات کوچک مانند موش ، مار ، قورباغه و ... به غیر از ملخ.

188. خوردن گوشت حیوان حلال گوشتی که به خوردن مدفوع انسان عادت کرده ، مگر اینکه مدتی از خوردن مدفوع ، باز داشته شود.

189. ساخت هر نوع مراکز فحشا و یا تالیف کتاب و مجلاتی که مردم را به طرف فساد و فحشا سوق میدهد و آنها را از باورهای اسلامی بی اعتقاد کند.

190. روزه مستحبی زن ، در صورتیکه مزاحم حق شوهر باشد.

191. تکتّف در نماز ، یعنی دو دست را روی هم بر سینه نهادن ، در صورتی که به قصد تشریع و جز آداب نماز انجام دهد.

192. خوردن تخم و اجزای دیگر بدن حیوانات دریایی ، غیر از ماهیهای فلس دار.

193. تقاص فقیر به مقدار زکات و سیّد به مقدار خمس از اموال کسانیکه بدهکار این وجوه شرعی هستند مگر به اذن ولی امر.

194. نذر کردن یا عهد کردن یا قسم خوردن برای رسیدن به معصیت و گناه (این نذر و قسم هم باطل است و هم گناه).

195. شخصی که مشغول نماز است ، بدون جهت نماز خود را باطل کند.

196. سکوت در برابر محو دین و اهانت به مقدسات و رواج منکرات.

197. برداشتن طلبکار به مقدار طلب خود به صورت مخفیانه از مال بدهکار ، در صورتیکه بدهکار امتناع از ادا نداشته باشد.

198. حرام کردن طیّبات و نعمتهای الهی بر خود ، به قصد اینکه این کار از دستورات دین است ، مانند نخوردن گوشت حیوانی.

199. فروختن انسان حر و آزاد ، خواه زن یا مرد و خواه کوچک یا بزرگ باشد.

200. ساختن مجسمه به قصد ترویج بت و بت پرستی.

201. کندن موی سر توسط مردان یا زنان هنگام مصیبت.

202. گرفتن شخص مجرمی که به مسجدالحرام پناه برده است.

203. کهانت و غیبگویی به وسیله ارتباط با جنها و شیاطین.

204. یاد دادن و یاد گرفتن کهانت و نیز رفتن سراغ کاهن برای کهانت.

205. نوشیدن شیر حیوان حرام گوشت و همچنین نوشیدن شیر حیوانی که با او نزدیکی شده.

206. نوشیدن شیر شتری که نجاست خوار است.

207. بوسیدن پسر بچه ای که به سن بلوغ نرسیده ، از روی شهوت.

208. آمیزش جنسی در حال روزه واجب.

209. معطر شدن زن و خوشبو کردن خود و همزمان خارج شدن از خانه و حضور در جایی که نامحرم وجود دارد.

210. غسل دادن کافر ، خواه اهل کتاب باشد یا مشرک یا ناصبی ویا حربی.

211. باقی ماندن در حال شک و تردید در مسائل و احکام اعتقادی (مسائل مربوط به اصول دین و مذهب که 5 تا میباشد: توحید ، عدل ، نبوت ، امامت ، معاد. که هر انسان شیعه باید اقدام به یافتن و تحقیق درباره این مسائل کند و در این 5 مورد اعتقاد قلبی و محکم داشته باشد و به آنها اقرار کند).

212. تقلید نکردن از اعلم ترین مرجع تقلید (کسی که به بلوغ شرعی رسیده باید حتما از اعلم ترین مرجع تقلید ، تقلید کند).

213. شکستن و باطل کردن اعتکاف پس از دو روز.

214. انجام هر یک از محرمات 24 گانه ، در حال احرام حج واجب و حج عمره.

215. اعمال تعصب ناروا درباره خویشان ، منسوبان و دوستان.

216. نفی ولد (انکار کردن مرد فرزندی راکه از او متولد شده وشرعاً متعلق به اوست مگر درصورت یقین و به حکم قاضی شرع).

217. استفاده از زمینهای موات و آبها و مباحات اصلیه ، به مقدار بیش از نیاز که سبب محروم شدن دیگران شود.

218. دادن جنسی به نام جنس دیگر (غشّ در معامله).

219. هر نوع تصرف در اموال مردم بدون رضایت صاحب مال.

220. غصب (تسلط بر اموال مردم).

221. تصرف در زمین موات ، در صورتیکه حریم ملک دیگران باشد و یا مزاحم حق.

222. تصرف شخص در ملک خود، در صورتیکه سبب ضرر همسایه و... باشد، و ترک تصرف، سبب ضرر و حرج خود او نباشد.

223. تصرف کردن در راهها و جاده ها و کوچه های عمومی ، در صورتیکه مزاحم عبور و مرور مردم باشد.

224. احداث بالکن، نصب ناودان، نقب زیرزمینی، کندن چاه واحداث نهر، در راه عمومی، در صورتیکه مضر به حال عابرین باشند.

225. خوردن گوشتی که از بازار و بلاد کفر است و یا گرفتن از دست کافری که از غیر بازار مسلمین گرفته است.

226.  خوردن گوشت انواع سگ و گربه از حیوانات اهلی.

227. خوردن گوشت انواع مُسوخ (حیواناتی که طغیانگران امم قبلی ، در نتیجه نزول عذاب خدای قهار ، به شکل آنها در آمده اند ، مانند : فیل ، میمون ، خوک ، خرس ، خرگوش و ...

228. خوردن گوشت انواع کلاغها ، چه سیاه باشند یا ابلغ یا غیر اینها (این مورد بین فقها اختلافی است).

229. حضور در مجالسی که در آنها مشروبات الکلی و مواد مست کننده مصرف میشود.

230. آشامیدن فُقّاع (آبجو) ، گرچه مستی نیاورد.

231. خوردن هر نوع خاک و گل.

232. تصرف کردن گیرنده در مال عاریه بر خلاف قرارداد عقدی.

233. تصرف کسی که حاکم ، حکم ممنوعیت او را نسبت به تصرف در اموال خودش صادر کرده باشد.

234. تصرف هر یک از شرکا در مال یا حق مشترک بدون اجازه شرکای دیگر.

235. خشم باطنی و عدم رضایت قلبی به قضا و قدر الهی (بین فقها اختلافی است).

236. ساختن مجسمه های تمام نمای انسان و حیوانات.

237. اعتقاد به تاثیر ارادی و استقلالی اجرام آسمانی در حوادث کره زمین ، و حکم کردن بر طبق آن.

238. انجام عملی که مقدمه حرام است.

239. اقامت در امکنه و کشورهایی که سبب تغییر معتقدات اسلامی و اخلاق انسانی میشود.

240. راندن یتیم و مسکین از در ، با خشونت و آزار.

241. سرزنش کردن مومن به جهت مصیبت یا داشتن عیب و نقص بدنی و مرض و...

242. تجسس از عقاید قلبی و اسرار داخلی مومن به منظور ایذا و رسوا کردن او.

243. پناه دادن به قاتل ، محارب و جانی ، به قصد جلوگیری از اجرای حدود الهی.

244. مدح و تعریف باطل از شخص غیر مستحق ، و نیز تعریف شخص مستحق به بیش از استحقاق.

245. تصرف در انفال (اموال عامه تحت اختیار رئیس حکومت اسلامی) ، بدون اجازه ولی امر.

246. تصدی منصب قضاوت برای شخص فاقد صلاحیت.

247. مراجعه کردن متخاصمین به قضاتی که شرایط قضاوت را ندارند  ویا از طرف حاکمان جائر منصوب شده اند.

248. رشوه گرفتن قاضی و رشوه دادن به قاضی.

249. یاد دادن راه غلبه به یکی از دو طرف نزاع ، در فرضی که بداند وی بر باطل است برای قاضی و غیر قاضی.

250. قضاوت قاضی بر علیه شخصی که در دادگاه نیست در مورد حقوق خداوند مثل زنا.

251. تجاوز کردن صاحب حق از حق خود در مورد مجرم.

و...

نکته : گناهانی که در اینجا آمده یا قطعاً کبیره اند مانند 93 موردی که در بالاست (طبق آیات و روایات) ویا گناهانی هستند که احتمال دارد کبیره باشند مانند 251 موردی که در بالا آمده. پس باید دانست که همه گناهان و کبیره ها در اینجا نیامده و فقط آنهایی را که قطعاً کبیره هستند (93 تا) و آنهایی را که احتمالاً کبیره بوده و در بین مردم رایج است (251 تا) در اینجا آورده ایم.

نتیجه : انسان باید از تمام گناهان چه صغیره (کوچک) و چه کبیره (بزرگ) خودداری کند چون ممکن است گناهی به گمان ما صغیره باشد در حالی که در نزد خدا کبیره است...