دریافت
وظایف شیعیان برای زودتر محقق شدن ظهور امام زمان (عج) چیست؟
عجیب است درد غریبی آن یگانه آفرینش! ، اگر کسی بی کس و یار باشد ، غریب است اما غریبی اش جانکاه نیست. غریب جانکاه آن کسی است که میلیونها نفر خود را ، شیعه او میخوانند اما درعین حال تنها و بی کس است! او که همه انبیاء و اولیاء آرزوی ظهور او و خدمت در رکابش را داشته اند ، چرا باید چنین مورد غفلت و بی توجهی پیروان خود قرار گیرد؟
او که آنچنان مهربان و دلسوز است که میفرمایند : من در شبانه روز صد مرتبه برای شیعیان گنهکارم دعا میکنم ، چرا باید مورد نا مهربانی ما مدعیان محبت قرار گیرد؟! ای شیعیان ! آیا موقع آن نرسیده که به ندای مظلومیت آن حضرت که همچون جد غریبش صدا میزند :
((کیست مرا یاری کند؟))
لبیک گفت؟! خدای عزیز مهربان در سوره مبارکه (یس) میفرمایند : وا حسرتا بر این بندگان که هیچ رسولی برایشان نیامد مگر اینکه پیوسته او را مسخره کردند.
رسول ما کیست؟ غیبتش برای چیست؟ مگر برای ما نیامده ، مگر نیامده که ما را هدایت کند ، آیا هدایت او از پس پرده است؟ این که کار خداست ، اگر قرار بود هدایت تنها از پس پرده باشد که دیگر نیازی به ارسال رسول نبود ، پس قطعاً آن حضرت برای غیبت خلق نشده است. او هست ، در میان ماست ، اما ما او را نفهمیده ایم ، باور نکرده ایم و یا خیلی کم به او اندیشیده ایم.
من نمیخواهم بگویم وا حسرت بر شیعیان از مولا، بی خبر، اما به راستی آیا این آیه بر ما صدق نمیکند؟
آیا مسخره کردن یک رسول ، فقط زبانی است؟
اگر او بیاید و تو او را پُشت در منتظر نگه داری این تمسخر و توهین نیست؟
پس وا اسفا بر مردم قرن حاضر که بر منجی و هادی خویش پشت نموده و به بازیهای دنیایی خویش سرگرم شده اند!!!
وا اسفا بر مردمی که از خورشید جهان افروغ غفلت نموده و به چوب کبریتی دل خوش کرده اند!!!
وا حسرتا بر غیبت ما که باعث غربت یگانه حجت باقی مانده خدا در کره زمین شده است...
و این غفلت به حدی است که دل امام زمان (عج) ارواحنافداه را به درد آورده و قلب نازنین آن آقای عزیز را رنجانده است. به طوری که در ملاقاتها و تشرفات ، مکرر از غفلت و بی توجهی ما شکوه نموده اند و با مظلومیت تمام از ما خواسته اند که از خواب غفلت بیدار شویم و دست یاری به سوی صاحب و ارباب خویش دراز نماییم و از صمیم قلب خواهان ظهور او شویم. اکنون بیش از هزار و صد و اندی سال است که از عمر شریف مولا و آقای ما حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) میگذرد.
آن مولا و سروری که همه خوبان به او افتخار کرده اند و خوبان هر چه دارند در وجود مقدس او جمع است ، آن امام زمانی که انبیاء و اولیاء آرزوی ظهورش را داشته اند ، آن آقایی که اهلبیت (علیهم السلام) او را ثمره تمام تلاشها و زحمتهای خویش خوانده اند و آن خورشید تابناکی که جهان به نورش روشن میگردد ، اکنون صدها سال است که در پس پرده غیبت مخفی شده و به خاطر غفلت و بی توجهی ما ظهور ننموده است؟! پس چرا ما شیعیان قدر این خورشید تابناک را ندانیم و بطور حقیقی منتظر ظهور این واسطه فیض الهی نیستیم؟؟؟!!!
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به یکی از علما فرمودند:
شما وظیفه دارید از کانال حضرت اباعبد الله الحسین (علیه السلام) مرا به تمام دنیا معرفی کنید ، چرا به شیعیان نمیگویید من هم مثل جد بزرگوارم حضرت سیدالشهدا (علیهم السلام) تنها هستم ، آقا امام حسین (علیه السلام) اگر در صحرای کربلا تنها ماند، من هم در صحراها تنها هستم و هر لحظه ندای (هل من ناصر ینصرنی ) را سر میدهم و کسی به ندای من توجهی نمیکند ، چون شیعیان به آقا امام حسین (علیه السلام) علاقه خاصی دارند شما میتوانید از این راه ، مظلومیت ما را با زبان و قلم خود به آنها معرفی کنید ، ما این را تا به حال از هیچ کس نخواسته ایم ، فقط از شما شیعیان خواسته ایم.!
ای وای بر ما که امام زمان خود را تنها گذاشته ایم؟!...
