دریافتدر مراسم شب تاسوعای بیت رهبری – سال 94
حضرت آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره) در اواخر عمر شریفشان در بحث جهاد -که در درس خارج داشتند- تأکید میکردند که ما هرچه ضربه خورده‌ایم از نفوذ بوده است. و بعضی از موارد را توضیح میدانند؛ از نفوذ در خانه‌های علماء توضیح میدادند تا نفوذ در بین مملکتیها. ایشان در سال 1371یک جمله‌ای دارند که آن جمله را صریحاً قرائت نمیکنم، نمیخواهم سوءتفاهم برانگیز صحبت کنم، میخواهم فقط اصل مطلب را منتقل کرده باشم. که صریحاً میفرمایند: باید مراقبت کرد؛ دشمن دست از نفوذ بر نمیدارد.
باید «نفوذپذیران» را بشناسیم/ اولین «قهر نبوی» در برخورد با دو قطبی‌سازی عبدالله‌بن‌ابی بود/ پیام معاویه به اشعث: ما در میان اصحاب علی(ع) فقط تو را قبول داریم!/ نفوذپذیران کسانی هستند که نوعی ولایت‌گریزی دارند/ آیت الله بهجت(ره) در اواخر عمر: هر چه ضربه خورده‌ایم از نفوذ بوده.
بالاتر از موضوع نفوذ، باید به «نفوذپذیران» توجه کنیم
قصۀ نفوذ در تاریخ اسلام قصۀ بسیار پُر پیچ و تابی است. نه‌تنها موضوع نفوذ، بلکه از آن بالاتر، موضوع دیگری که باید به آن خیلی توجه کنیم «نفوذپذیران» هستند؛ یعنی کسانیکه نفوذ روی آنها تأثیر دارد. در مسیر تاریخ نورانی پیامبر گرامی اسلام(ص) نام یک «نفوذپذیر» به نام «عبدالله بن اُبَی» دیده میشود که البته بعضیها هم گفته‌اند که اصلاً او خودش نفوذی بوده است. اما بالاخره او یکی از منافقین بود.
برخی این‌قدر کلمۀ «سیاسی» را زشت و خراب کرده‌اند، که آدم باید بگوید: «عذر میخواهم! پیامبر اکرم(ص) حرکت سیاسی انجام دادند...» درحالی که سیاست اصل شغل انبیاست و دیگران که آمده‌اند جای آنها را اشغال کنند، بیخود کرده‌اند که در این صحنه آمده‌اند.
